Yalın ayak bir ömrün çırılçıplak şubatında
zincirlere gerdiğin gökyüzümü, içine nefretini de katarak,
bilinmez diyarlardan esen yellerin
inilmez duraklarına sürdün

Oysa sana varmak içindi bütün şiirlerim
şairler yarışırdı yüreğimin sevda bahçelerinde
Sevmeyeceğini ve gelmeyeceğini bile bile
İnatla iki kaya arasında açmaya çalışan bir çiçek gibi,
hayalini ıslatacak yağmurları beklerdim...

Nereden bilirdim kurak mevsimlerin sürgünü olduğunu.

Sen, seni seviyorum
kelimesine en çok yakışan gözlerini benden kaçır yine.
Terk edilmişliğimi terk etmeyecek kaderimle,
hep terk ettiğim gururumun eseridir yıpranmışlığım

Gamzelerini sakladığın yere gizlemişim zaten ömrümü.

Her gelmeni bekleyişimde,
tebessümüne küsmüş bir mutluluk, nefesimi idam etsede
Saçlarında ışıldayan müebbetle, hapis olmuşluğumun avlusunda
sensizliğin voltasıyla avundum.

Bir kalbi feth edememenin mağlubiyetiyle
felçli dağların yaralı keklikleri gibi
Nereye kaçacağını bilmeden,
ölümün kollarına atlamaktı sensizlik...

Çırpınışlarımdaki sessiz yakarış,
sana varmamı engelleyen gözlerindeki kara kış
Ve o hep beklediğim tatlı bir bakış.

Ne olurdu sevsen, yepyeni bir ömürle
sana çağlardım nakış nakış...